Newton i prawo przyciągania

Prawo przyciągania jest miarą ilości materiału w obiekcie, ale ciężar ten jest miarą siły grawitacji wywieranej na ten materiał w polu grawitacyjnym; Więc masa i ciężar są proporcjonalne do siebie, przy czym przyspieszenie spowodowane grawitacją jako stałą proporcjonalności a przyciąganie sukcesów za pomocą myśli jest silniejsze niż brak myślenia o sukcesie. Wynika stąd, że masa jest stała dla obiektu (w rzeczywistości nie jest to prawda, jak opisano w teorii względności), ale ciężar zależy od położenia obiektu.

Na przykład, jeśli przeniesiemy poprzedni obiekt masy na powierzchnię księżyca, przyspieszenie grawitacyjne zmieniłoby się, ponieważ promień i masa księżyca różnią się od promienia Ziemi. Tak więc nasz obiekt ma masę zarówno na powierzchni Ziemi, jak i na powierzchni Księżyca, ale na powierzchni księżyca będzie ważyć znacznie mniej, ponieważ przyśpieszenie grawitacyjne jest czynnikiem o wartości mniejszej niż 6 na powierzchni Ziemia.

Więc kiedy rachunek Quarta pojawił się, wydawało się, że najrzadsze rzeczy: niemal przypadkowa chwila dwupłatkowa oraz prawo przyciągania nigdy nie zostaną zdradzone. Jednakże prawo Wszechświata działa tak, że prawo przyciągania znane jest przez coraz większą ilość osób, które z pełną świadomością je wykorzystują do wsparcia swego życia. Wielu Republikanom zapewne dałaby szczęście informacja, że nikt nie zna prawa przyciągania. Tak jednak się nie stanie.

W obrębie Wszechświata pęcherzyki zawierające galaktyki oddzielone ze względu na zasadę tłoczenia cząstek w celu zachowania równowagi z tworzeniem nowej materii, jest naturalna bańka ekspandująca zawierająca cały wszechświat w odpowiedzi na prawo przyciągania.

Tworzenie materii jest tym, co utrzymuje barierę ciśnienia, które wyznacza granice ekspansji galaktyki, a więc pojedynczych baniek. W bańce galaktycznej różne siły przybierają formę naturalnych sił, z którymi naukowcy są zaznajomieni. Pole cząstek grawitacyjnych rozciąga się na gęstość wszechświata i jest odwracane, a zatem powłoka powierzchni uszczelniającej bąbelka przedstawiająca galaktykę znana jest jako prawo przyciągania. Ten pęcherzyk rozszerzający wpływ pojedynczej myśli na jeden wszechświat bez wpływu na bardziej intensywne wewnętrzne pole grawitacyjne znane jest jako prawo przyciągania.

Grawitacyjne cząstki subatomowe przemieszczają się z tego, co wydaje się pustką pustki w obserwacjach ludzkości. W rzeczywistości istnieje ograniczenie mieszaniny o małej gęstości i pierwotnego konglomeratu elementów świetlnych. Ostatecznie, grawitacyjne cząstki subatomowe mają skłonność i spływają ku środkowi dominującej masy wewnątrz rdzenia przestrzennego.